кычкыралме

кычкыралме

1. прич. от кычкыралаш

2. в знач. сущ. зов, крик

Яныш нуным шӱрдыл налнеже ыле, но орол еҥын кычкыралмыже тудым лугыч ыштыш. [/i]К. Васин.[/i] Яныш хотел было отругать их, но вдруг его прервал крик охранника.